Mijn loopbaan #2
En ineens mocht ik ook ‘uit’… mijn leven veranderde en de HoReCa lokte. En een havenstadje in de jaren ’80 stond garant voor een bruisend uitgaansleven. Ik genoot van mijn rol, kende iedereen in het uitgaanscentrum van Terneuzen en als ik zelf niet moest werken, ging ik bij mijn collega’s langs. Tot die dag…
Ik had mijn rijbewijs en een prachtige Ford Taunus, een bronzen, zo’n model met 2 gigantische deuren. Op een dag stapte ik achter het stuur, deed het portier dicht en door de luchtdruk sloegen mijn beide oren dicht. Ik slikte snel een paar keer achter elkaar en mijn linkeroor ging open. Ik haalde opgelucht adem en slikte nog een paar keer om ook mijn rechteroor weer open te krijgen. Maar helaas, ik bleef een dof gevoel houden en het enige wat ik rechts nog hoorde was een ruis en een pieptoon.
Eenzijdig doof
Lang verhaal kort; mijn stijgbeugel was lek geslagen door de luchtdruk en ik bleef ondanks 2 operaties blijvend, eenzijdig doof.
De HoReCa moest ik vaarwel zeggen en ik ging op zoek naar een nieuwe werkomgeving.
Leven is bewegen en op wat je overkomt heb je geen grip. Je hebt wel altijd de keuze hoe je er mee omgaat!
Ik bleef niet hangen in het verdriet om wat ik was verloren, wat ik niet meer kon, maar ik richtte me op mijn mogelijkheden. Achteraf makkelijk om te zeggen maar daar ben ik NU heel dankbaar voor 🤷🏼♀️
*foto uit privécollectie
Lees ook: Mijn loopbaan #3 – structuur, Mijn loopbaan
